demek karýþmayacak parmak izlerimiz
yokluðumuzun aynasýnda kavrulmayacak
iki kan kuyusu
sözlerimiz yaslanmayacak
þehveti mesken tutmuþ
apýþ arasý yorgun kaldýrým taþlarýna
tükürmeyecek öyle mi…aþk bizi
tüm kutsal kavgalarýn çanak yalayýcýlarýný unut
bir geceyi aðlattýn þimdi
terk edilmiþ örümcek aðlý duvarda
solgun bir yüz hesaplaþacak
iç ses bütün tonlarda ayný isyan
suçlu büyütülmüþ þehirde
kendimizi açtýðýmýzda hakka
sen
terk edilmiþ günahlarýn alýcýsý
ben
her günah/kâr için dilek kapýsý…diye yazacak aþk bizi
oysa yaradanýn hakký bitmiþ
bir tanrýyý aðlattýn þimdi
yanma noktasýnda ölüyorsun
hakikat baþka bilmiyorsun
ateþ sadece serinletir
tam da içimde yitmenin arifesinde
söz diyorsun
sindirilmiþ korkularýn bekleþtiði kentin sabahý
gözümden vuruyor hasretini
ve ben sana dair ölüm diye düþüyorum denize
iþte tam da o an
bir dalgakýran atmaya baþlýyor kalbinde
kirpiklerinden süzülüyor can suyum
suyumu içtim…gidiyorum
bir aþk’ý aðlattýn þimdi…