D A V A C I Y IM B E N
N e yana baksam þer, sýrýtýr durur
sahtekarlar baþa, gelmiþ oturur
doðrunun gemisi karaya vurur
kaptandan tayfadan DAVACIYIM BEN
Varamýyom vekil begim yanýna
Okudunuz tek tek halkýn canýna
susarsam dokunur, vallah ganýma
gansýzdan gorkaktan DAVACIYIM BEN
Çýkmadan ettiniz yokuþ yýlgýný
Hýrsýzler devletten vurdu vurgunu
için için yiyen aðaç kurdunu,
musallat ettiniz DAVACIYIM BEN
Kaçtýkca belalar gelir üstüme
çakallar bürnmüþ koyun postuna
Güvenim kalmadý SAHTE dostuma,
o yüzden herkesten DAVACIYIM
batýya özenip gittiniz geri
bir adým öteye gitseniz bari
Ecdadýma döven yýllardan beri,
düzme tarihçiden DAVACIYIM BEN
Yaren’im bu iþe aklým þaþýyor
sabýr küpü doldu gayri taþýyor
Yaram kabuk tutmaz bunlar kaþýyor
sarmayan hekimden DAVACIYIM BEN
NÝLÜFER GÖKDEÝR GÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.