yine gece ve yine ben sensizim
her gecem uzun,hiç bitmez bende karanlýk
hem senin yokluðun,hem kendimle olan sorunum
bitmez bu gecelerde
hep bu saatlerde kalbim oyun oynar aklýma
ve her gece çözüm ararým bu ömrüme
çaresizliðim her gece yýkar bi kez daha umudumu
ve tükenir bütün sözler
sonunu getiremezken bu yalnýzlýðýn
sorularýmda yanýtsýz kalýr
saat 3ü gösterirken ben ne istanbuldayýmdrý aslýnda
ne de bu dünyada
yýkýlmýþ bi ümit,kýrýk bi kalp elimde
o sonsuzluðun yoluna çýkarým
bi ýþýk belikide beklediðim
ama nafile ne bir el uzanýr o yoldan ne de bi ýþýk yönümü gösterir
kördüðüm olmuþ yüreðim boynu bükük düþünür bulamaz bi çare
kalbimse pare pare
yanýlgýlarým,hasretlerim,kinim hepsi bi yana itilir gecede
nerdeyim diyen gözlerim kaybolur karanlýkta
zamana yenik düþen düþünceler alýr baþýný vurur kendini sahillere
bütün dalgalar benimmiþcesine hýrslanýr büyür içimde
ve tekrar baþlar büyük kavga
kalbimle beynimin karþý karþýya geldiði o anlar yok mu?
iþte ozamndýr aslýnda beni tüketen
aralarýnda sýkýþan naciz bedenim
soðuktan titreyen ellerim
ne kendini bilir ne de sevdiklerini görür
yakýndýr benim sonum derim sadece
sonu olmalý derim içimden
bitmeli bu kargaþa
kendimden geriye kalan ne var ki?
nedir alýp veremediðim?
ya da kim benim, ne benim istediðim?
ve ardýndan baþlayan yaðmurum içime akýttýðým tüm gözyaþlarým eritir vücudumu.
yakar ilik ilik tenimi
kaným içime akar yaþlarýmla
dýþarda deli fýrtýna eser durur tüm gece
pencereme düþen her damla bir kez daha sarar içiimi
belkide gökyüzüdür bana aðlayan
ve beni tek anlayan
yukardan gördükleriyle yorumlayan suçsuzluðumu anlayan
ama geceler beni yakan!
zaman akarken saatlerde bende durdu saatler
ilerlesin diye beklerken eskiler peþimi býrakmýyor ki
senin kokun,senin gülüþün aklýma gelir her dakika
hiç dinmeyen bi sýzý ardýndan kalbimde
seni özlediðimi en derin hissettiðim bu gecelerdi
beni benden alan!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.