Kaç Kuruşluk Şu Ömür?

Þalýmý rüzgara emanet ettim bugün,
Þehir hatlarý vapurunda..
Martýlar çokça acýkmýþlar
Daha ellerimdeyken kaptýlar,
Fazla fýrýnlanmýþ köþe baþý satýcýsýnýn simitlerini.
Aklýma geldi gülümsedim..
Sahi yeter mi bunca anýya bir ömür?

Okuyunca hislenmiyormuþ;
Yalan!
Düþünceme akýp,
Gözlerimden izliyorsun halbuki hayatý.
Ýçlendiðimde hýçkýrýyor,
Gülümsediðimde kahkaha saçýyorsun etrafa.
Ve ikinci sýnýf bir melodramýn senoryosunu yazýyoruz kanýmýzla
Perde kapanýyor son damlada,
Alkýþ yok..
Varsa da sen duymuyorsun
Musalla taþýnda..

Ne o ?
Anlaþman mý var Tanrý’yla..
Senet mi biriktiriyorsun takvim yapraklarý yerine?
Gidenin yerini gelen her zaman doldurur mu sanýyorsun?
Yaþa..
Ne dermiþ Ahmet, Mehmet,
Neyin dedikodusu ki bu takýyorsun bunca kafana.
Yaþa..
Kendin için aþkla, tutkuyla,
Nefesi son kez gibi,
Sevgiliyi tek gül gibi kokla..

Kiracý deðilim,
Satýn hiç almadým..
Ama hayat dertlenmek için çok kýsa..
Anladým!

Dip not : Saðlýklýmýsýn? Huzurlumusun? E tamam o zaman be ey nankör insan daha ne söylenirsin?

Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: