önce varlýðýn gitti.. bir göçmen kuþ misali. kaç bahar geldi geçti. ama sen dönmedin geri.
sonra bekledim seni.. bir mahkumun özgürlüðünü beklediði gibi. ama sen gelmedin. yalnýzlýklara hapsettin beni.
þimdi gerçekten gittin..
içimdeki sen, artýk yoksun. sensiz kalmýþ bir ben varým þimdi. birde giderken býraktýðýn bir kaç damla gözyaþýn var þu kaldýrýmlarda.
gezdiðimiz yerler ve istanbul þimdi sensiz, kimsesiz. sokaklarda hala senin ayak izlerin. ellerimden tutan koskoca bir sensizlik.. ...................................................................................... artýk býraktým herþeyi.. dönsen de faydasý yok olamam artýk eskisi gibi.
ocak 2009...
mehmet çimen..
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutlarım ve ben Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.