Hâlâ tadý dilimde þu portakalýn Hani, birlikte soyduðumuz var ya; Hele kabuðundaki süt, emdiðimiz; Ham meyvesi bahçededir hayatýn, El uzatmaný beklemektedir.
Þu gül aðacýna bak; Hadi, eðil çiçeðine de içine çek, Ýþte böyle düþer gonca yapraðý, gör! Bahçe talan, gül kurusu kalýr geriye, Yâr mi? Yalan! Sevdanýn acýsý sonradan çýkar hep, Yani, arýdan bakiye kokuyu almak; Adamýn boynunu nasýl da büker.
Kar suyuna düþersin ayazýnda bir akþamýn Kuru bir gül dalýna kalýrsýn da, diken batar eline Bahçenin öldüðü güne lânet edersin Hasat zamaný da gelip geçer.
Kimse güldüremez yüzünü artýk Keçeye dönmüþtür çehre, duvar sanki Dili tutulur adamýn, kaþý çatýlýr, Yüreði tekler, gül kurusunu görünce; Bahçývanýn iþine son verilmiþtir.
05.10.1999.
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.