Aylardan nisan ayýydý. Yaðmur saðanak yaðýyordu. Bir zaman sonra,yaðmur dindi. Güneþ çýktý,bulutlarýn arkasýndan. Ardýndan,yedi renkli gökkuþaðý, Gökyüzünü bir kemer gibi sarýverdi. Baktým yeþil gözlerine,gözlerin,gökkuþaðýna bakýyordu. Elimi tuttun“hadi,dilek tutalým” dedin. Ýkimiz de,birer dilek tuttuk. Dileklerimizi,hiç söylemedik birbirimize. O zamanlar,okula giden birer çocuktuk. Yýllar sonra,þimdi de aylardan nisan, Yaðmur yine saðanak yaðýyor. Belki biraz sonra da dinecek. Güneþ çýkacak bulutlarýn arkasýndan, Yedi renkli gökkuþaðý,belirecek gökyüzünde. Ama,elimi tutan ellerin olmayacak. Biliyorum,dilek dilesem de gökkuþaðýný görünce, Onu tutmak mümkün olmadýðý gibi, Benim dileðim,gene olmayacak. Ama yine de inadýma inat,her nisan ayýnda, Yaðmurlu bir günün ardýndan oluþacak, O yedi renkli gökkuþaðýný görünce, O günkü gibi,seni arzu edip, Seninle bir gün beraber olmak için, Dilek tutmaya devam edeceðim. 04.10.1972 Erman ULUSOY Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.