Mahalle arkadaþýmdýn benim. Tozlu sokaklarýnda beraber oynardýk mahallenin. Okula beraber gittik seninle. Ayný sýralarda,yýllarca beraber oturduk. Ayni sýralarda,saatlerce ders çalýþtýk,ikimiz. Kimi zaman göz göze geldik,güldük birbirimize. Mahcupça baþlarýmýzý önümüze eðdik… Aradan seneler geçti, Büyüdün,serpildin,güzelleþtin,bir genç kýz oldun. El ele tutuþup,koþtuk,dolaþtýk kýrlarda,bayýrlarda. Söylemek istedim,belki yanlýþ anlarsýn diye,söyleyemedim. Belki sende söylemek istedin bazý þeyleri,söyleyemedin. Kaçamak bakýþlarla,göz göze geldiðimizde de, Sana olan hislerimi,hiç mi hiç,anlayamadýn. Bir gün,dünürler geldi evinize, Annen,baban,seni verdiler. Nikah salonunda,boynum bükük bir köþede dururken, Bir çocuk gibi,koþtun geldin yanýma. Aðlayarak sarýldýn boynuma. “Anlayamadýn” dedin,bana. Anlamýþtým yavrum,ama sana anlatamamýþtým. Sen beni bir türlü anlayamamýþtýn. O gün,bu gün,hep düþünürüm, Hata kimdeydi...? 02.11.1972 Erman ULUSOY Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.