Aziz dostum H.Marulcu’nun anýsýna…
Ölüm nefesi tuttuðunda ayrýlýða kim mani olabilir
Ve kim kavuþacaðý yeri bilebilir önceden
Bir mýknatýs gibi çekerken kendine
Kendimiz koþmaktayýz çoðu zaman kendi adýmlarýmýzla ölüme
Kaç fasýldýr söylenir bu söz bilinmez
Ama asla inanmak istemeyiz bir lahza olsun ölüme
Dur durak yok gibi yaþarken mevsimleri devirerek
Üzerimize çullanacak olaný davetteyiz habire
Bir can kafesi daha boþaldý bir sebepten
Ýþte en mahir anlatým bu olsa gerek hepten
Gün sadakatini tamam eyleyip geçerken
Hazlarýn ve hüzünlerin ancak izi kalýr üzerimizde
Kimi mýsmýl bir hayvan gibi teslimdir biçare
Biperva karþý durmak ister kimi nafile ölüme
Ýkrarý yok bir karardýr her ölüm mecrasýnda
Her ölüm kendi dünyasýndan çýkarken ebedi hayata