kutup

aslýnda, bahara kýzgýným ben,
nedense bir baþlayýp, bir bitiyor
hem sýrtýndan vuruyor, kalleþ
hem de yüreðine çakýyor adamýn,
kýrgýným ona ben, dargýným,
içim acýyor.

nasýl bir zaman ki bu?
kapýný çalýyor densizin biri,
belki de kurnaz bir tilki oyunu,
fiziðin yasalarýný da gözüne sokuyor,
sanki herþeyin bir ilki,
bir de sonu varmýþ gibi
hareket çekiyor.

ilkbaharmýþ, sevsinler!
nasýl da can alýcý gibi gelir o, bir bilseler
cemre düþecek diye deli gibi bakarlar,
çiçeðini alan damlar, goncalarý öperler,
boþanmýþ yýlkýlar gibi bunlar,
’kim vurduya gider’, pençe darbeleri
kapanýn elinde kalýr sevgiler,
kýrlara yayýlýr sonra hepsi,
canýna okurlar papatyanýn.

sonbaharmýþ, hadi caným!
ne zaman bitti bu gülün kokusu?
daha, tadýna bile varmadan kestiler,
yüreðin hâlâ yazdan kalmadýr, incecik gömleði
ayazlarý, kime sorup da baþlattýlar?

yani, fenâ incitiyor bahar;
neden mevsimleri bir yýlýn içine konduruyorlar
dördü birden aklýný çeliyor adamýn, yeminle!
bilirler ya, bunlarýn ikisi kötü bakýyor;
filizlenen yürekleri bir yeþertip,
bir solduruyorlar.

çaresi kalmadý artýk, çýkar yolu mu var?
bana yetti bunlar, taa burama kadar geldi,
almadý kimseler, ciðerimi yakan yükümü,
adama fenâ koyuyor bu hâller.

belki de bir yolu var; bir can simidi
yýlanla sarmaþ dolaþ olmak gibi,
beline sarýlýyorum, can havli,
sevdama nefes aldýrýyorum,
saldýrýyorum mevsimlere, öfkeli
yüreðimdeki baharlarý kaldýrýyorum..

30-31.12.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: