sevgilim hiç güzel büyütmedi ki beni
sarmaþ dolaþ intihar gibi dolandý durdu baþýmda
gece kendine gebeyken
iç sancýsý derin bir lahza sanki dilinde
oysa çýðlýk atacaktý
en kalabalýk aðzýmla
düþtükçe her yaprak
sonbahar kendi mateminde serilecekti
týpký baht/ým gibi
boylu boyunca
sevgilim hiç güzel susmadý ki bana
dilinden geçtikçe geçmiþliðim
cam önü bekleyiþlerim söz oldu
oldu da ne oldu
anlamadýðým bir dilden konuþuyorum þimdi
sus
ben daha çok susayým sana
susadýkça anlayacak hasret
yoksa kalbinde bana ait bir hakikat
ya beni ellerinde yarat
ya da intihar
bulsun kendine yeni bir hayat
sevgilim hiç güzel bakmadý ki bana
mavilere bürünüp gözlerinden geçtikçe
yara/sa yüzümü derin bir kesik kapladý
esmer zamanlarýn basamaklarýnda alýnan
o kesik kadardý nefes
sonra ki ihtimal için
kandýrýkçý bir heves
canýmýn usulca aktýðý yere doðru dökülüyorum
acý taþlarýndan sökülüyorum
iþte tam da o an
son defa severmiþ gibi baksa
külün altý daha ateþ…