Geceye...

‘Nerede yitirildim ve kim yitirdi bilinmez
Bir kayýp hikâye saklýdýr içimde
Bir þiirin üçüncü mýsrasý gibi kopuk
Beni nerde bulsan tanýrsýn, aðla/yan…’

Ne zaman,
Kendimi anlatacak bir cümle kursam
Deniz rengini deðiþir
Aldýrmaz taþ sektiriþime.
Öylesine,
Bir uzun hikâyeye dönüþür
Kýsacýk diye düþündüðüm o cümle.

Sonra gözlerimi geceye yatýrýrým ben
Yýldýz yýldýz hüzünler birikir gözlerime
Bir efkâr kilitlenir göðsüme
Uzanýp bir sigara yakmak isterim
Ondan önce tutuþurum,
Ýçimdeki ateþle.

Üç beþ nefeslik suskularým olur duman
Tek tük öksürükler salýnýr dudaklarýmdan
Söz düþer heceye anlatamam,
Aðlarým…

Hani bir gören olsa beni
Gecenin zifirindeki nakýþým ben
Sökmeye kalksa geceden beni
Ben yine geceye tutunup ta kalkarým
Sabahlar büyütürüm düþlerimde.

Kirli camlar mýdýr göremem sokaðý
Gözlerimde birikmiþ buðular mý?
Söyleyin Allah aþkýna
Her gece saat üçte gonk vurunca geceye
Benden baþka var mýdýr duyan
Gözyaþlarý eþliðinde.

Al git beni hüzün denizin mavi göðün sapsarý olduðu yere
Hem ufukta kilitlenmiþ gözler benim deðimli
Býrakýn aðlayayým gönlümce.

/her hece çok þey söyler belki,
Ama çok þey söyleyemez bendeki yüzlerce cümle/

Sosyal Medyada Paylaşın: