Ne akýllýsýn sen , Ufacýk çok ufacýksýn.. Seni gören þaþýrýr , Hele bir karnýn acýksýn !
Bir yerde simit yerken, Dökülen susamlarý .. Ta ayak ucundan, Bazen de yanýbaþýndan, Çekinmeden kapýþlarý, Ýnsaný hayran býrakýr !
Düþünüyorum da, Ýnsanlar da kuþ misali... Kimi korkar çekinir, Her þeyi ince ince hesaplar ! Birden, Beklemediði bir an , Serçe gibi, gelir birisi... Ne var ise kapar gider.
Koskoca güvercinler , Büyük bir çaba içinde, Dolaþýp rýzkýný ararken... Bulduðunun , Serçeden kalanýný yer ! Serçe de akýl var , Fikir var, Herhalde... Güvercinin , Aðzýndan alýr gider...
Düþünüyorum da, Ýnsanlar da böyle iþte ! Kimi güvercin gibi, Kimi de papaðan... Kimi de þahin ya da doðan, Misali...
Serçe yemini alýnca, O kadar akýllý ki... Uçar gider sakin bir yere ! Güvercin gibi, Yemiyle didinip durmaz , Kimse de gelip kaçýramaz...
Yazýk, serçe gibi olamayanlara ! Yazýk , garip güvercinlere... Görünce yaþam kavgasýnda serçeyi, Ýþte o zaman , Hayatýn anlaþýlýr acý gerçeði !
Akýllý ve kurnaz olan, Daha kolayýna kaçýyor her þeyin... Daha güzel de yaþýyor ! Ne yazýk ki, Dünyanýn bütün eziyeti, Serçe gibi olamayan , Kuþlara oluyor !... Canlýlara oluyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.