OSMANİYE
En güzel yerine yabanlar dolmuþ,
Gelene geçene yol Osmaniye.
Hiç kimse, kimseyi tanýmaz olmuþ,
Kendi insanýna el Osmaniye.
Çalýþkan insanlar çalýþýp kurmuþ,
Bir zaman tarihe mührünü vurmuþ,
En yüksek yerine yadlar oturmuþ,
Artýk görmez olmuþ yel Osmaniye.
Her tarafta limon bahçesi vardý.
Çiçekleri burcu burcu kokardý.
Karaçay’ýn suyu her gün yýkardý,
Þimdi sanki kuru çöl Osmaniye.
Sokaklar araçtan geçilmez olmuþ,
Suyu çok pahalý içilmez olmuþ,
Yabaný yerlisi seçilmez olmuþ,
Kime baðlasýn ki bel Osmaniye.
Serin esen rüzgârýnla ,yelinle,
Nisandaki yaðmurunla ,selinle,
Aklýmda kaldýðýn eski halinle,
Ne olur rûyama gel Osmaniye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.