Üþüyorum, Saçlarýmdan süzülüyor damlalar Hüzünler içime iþliyor Korkularým ayaklanmýþ Buz kesmiþ ellerim Duygularým paramparça Ve üstüne yapayalnýzým Yürüyorum yaðmur altýnda
Aðlýyorum, Saçlarýmdan düþen damlalara karýþýyor Göz yaþlarým Yaðmurun sesi örtüyor hýçkýrýklarýmý Yalnýzlýðýmý gizliyor boþ sokaklar Her adýmda haykýrýyorum sensizliðimi Rüzgar uðulduyor kulaklarýmda Ve vuslat hasrete terk ediyor yerini
Yürüyorum, Toprak kokulu sokaklarda Saçaklara kuþlar dizilmiþ Islak ýslak titreþen Gökkuþaðý açmýþ uzaklarda Renk renk Hatýralarým akýp gidiyor sularda Umutlarým bölük pörçük Aðýtlarým söyleniyor kuytularda
Ve nihayet Anlýyorum Boþ yere koþmuþum ardýn sýra Peþine düþtüðüm hayâl senin deðilmiþ Sanki yaramaz çocuklar gibi Kapýmý çalýp kaçan Gönül penceremden içeriye sýzmaya çalýþan Eski aþklardan bir yanýlsama Ya da köþesi yanýk resimlerde kalan bir yüz Siyah beyaz fotoðrafta anlamsýz bakan
Bir an, Ve sadece her yaðmur sonrasý Gözlerine ýþýk saçlarýna ýslaklýk konan
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
x adamus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.