Yüreðimin alnýný
Bakýþlarýnýn yeþiline yaslayýp
Çatlayan dudaklarýna su istedim sessizce
Tersi dönmüþ ellerin
Ýtti duraksamadan
Bilmediðim ne vardý ki hayat yelkenlisinde
Unuttuðum vuslatlar kalmýþtý aklýmda maziden
Islak kirpiklerimin köþe baþlarýnda
Gözlerime Ýstanbul kaçmýþtý
Serseri bir poyraz eþliðinde
Sen bilmiyordun...
Ne zaman baþlamýþtý bu ayrýlýk
Hatýrlamak çok zor
Hani sen kulaðýma sevda þiirleri okuyacaktýn
Kanadý kýrýk martýlarýn
Çýðlýk çýðlýða sabahý karþýladýðý
Þafaðýn bizi selamladýðý gecelerde
Yine saçlarýma papatyalar takýp
Salýncaklarda sallayacaktýn
Dudaklarýna o muhteþem gülüþünü yerleþtirerek
Ve teki düþecekti terliðimin
Günahkâr kum tanelerine...
Adýmlarýn
Ayrýlýðýn sessiz senfonilerine karýþýrken
Nefesine veda kaçmýþ
Garibanlara dönmüþtü ömrüm
Beni bana öksüz býraktýn yâr
Konuþsam ölüm
Sussam felaketim oluyordun
Can kýrýklarý dökülen akþamlarýn
Karanlýk perdesinde...
Ýsmini andýkça
Dudaklarýma kýrbaçlar iniyordu
Arka arkaya
Ve
Ýnce bir sýzýntý halinde
Seviþiyordun kývrýmlarýnda
Kan kýzýlý...
Sen karþý kýyýda
Varlýðýmdan habersiz
Bense yokluðunu demliyordum
Feri sönmüþ gözlerimde ve
Sensiz bir Ýstanbul kaçýyordu yüreðime
Piyer Loti’de
Apansýz...
Eylül GÖKDEMÝR