Ruhumda tek gerçek,senin sevgindir. En karamsar günlerimde,ýþýk olan,gözlerindir. Yýllar var ki,yakar kalbimi,aþkýnýn ateþi. Hýyanetinin sebebi,bir cana kastetmek midir.? Anlamaz mýsýn halimden, Neden þüphe edersin sevgimden.? Ne kadar güzel olsan, Saltanatýn bitiþ hazandýr. Anlatmak sana nafile, Acep çaresi var mý bunun? Lâkin kýrýlýr bir gün,o onurlu gururun. Ýnsan sever,elbet bir anlamý vardýr bunun. Manasýz sevgi kâlpte, Taþ kâlpte,sevgi ne gezer. Anla artýk,yoruldum peþin sýra gelmekten, Ne istersin bilmem,böyle cefa çektirmekten. Eðer zevk veriyorsa sana,böyle acý çekiþim, Razýyým acýya da,yeter ki sen mutlu ol,sevdiðim. Muamma bilmece deðil,çözmek senin elinde. Anlamamak ne kazandýrýyor sana ? Ýþte ömür geçiyor bak,göz göre,göre. Ne yapmak istersin,bilmiyorum. Bildiðim,artýk tükeniyorum. Umutlarým kýrýlmaya baþladý,bir bir. Lâkin diyorum,gün olur anlayabilir. Sonu hicran olamaz,böyle büyük bir aþkýn. Olur ya,taþlaþan kâlbinde bir sevgi yeþerir, Yücelir,karþýlýksýz sevgim,gerçeðe dönüþür. 15.03.2002 Erman ULUSOY Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.