Kurþun kalemle yazýlý günahlarým var, Kahkaha zengini insanlardan sebepli.. Geleceðine aðlak olmaya çabalarým, Geçmiþime damlanan asit yaðmurlarýnda acýlarým..
Kör sabahlarým var, Dünyasý karanlýk gözlerim.. Annesi topraða doygun kuþlarýmla gömülen gururlarým var, ve ben her bahar isyan þarkýlarý ezberlerim..
Gündüzleri yaþar, Geceleri ölürüm penceresi kahpe bir sokaða bakan ihtiyar balkonumda.. Yaþanacak günleri beklerim ve yaþanýlmayacak acýlara boyun bükerim..
ve kuþlarým.. alýp ellerime aðlayýþlarým.. masumiyetinden utanýþlarým..
sokaklarýn loþ ýþýklarýnda koybolduðuma þahit kader, ve sigaramda isyan, ve sigaramda keder..
bazen anti zengin gönlüme hüzün çöker.. ben yaþamak derim, gözlerim azraille dostluðu seçer.. ve artýk mutluluðun katili hayallerin benden geçer..
zamaný silecek silgiyi satan kýrtasiyeci tekeller, sarhoþluðuma gülen dost görünen alem-eller.. ve düþüyorum ve yok delirircesine aradýðým eller..
hislerimde yanýlgýlarým nadirdir ama kim bu gelenler? yakma canýmý azrail, haricinde benim ölmesin sevenler..
al götür bedenimi, nasýlsa beklentilerimin katilleri musalla’da görünmez.. sen dostum olsanda, dost görünen vefasýzlar gelmez.. yunus emre’ye götür beni, o ufak dünyamý, o büyük insan bölmez.. ölen hayvan olsun azrail; yunus’lar ölmez.. ölen hayvan olsun, aþýklar ölmez..
Sosyal Medyada Paylaşın:
placebo572 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.