çaresizliðin resmini çizen ressamlar gibi, çizebilmeyi öðrendim yokuluðunu bu gece.. isyan bayraðýnýn sancýsýný anlattým; kuruyan gözpýnarlarýma düþen yaðmur tanelerine..
melhem ararken kanayan yüreðime, gözlerini anýmsadým.. hatýrýmda kalanlarla doyurdum gönlümü ve sonra sana susadým..
yaðmur duasýna açýlan ellerim ve reddeden tanýrýnýn dudaklarýnda azab olan dileklerim.. aldým iyi niyetlerimi yürüdüm, umursamadým..
sahte sevgiler düþürdü maskelerini, ve yönetmen rolleri daðýttý.. ben, sevda sokaðýnýn arabesk akþamlarýnda, sokak çocuðu figüranlarýný oynadým..
hep yek tesadüf deðildi, hayat kumarýnda atýlan zarlarýn.. cehennemi hedef gösterdi, peki ama neydi amacý rolümü yazanlarýn? anlayamadým..
seni anýmsadým bu gece ve oynadýðým rolümü sensizlikle yaþadým.. baþardým yine mutsuzluðu, taþýrdým elimi tuttuðun limanda sabrýmý ve aldým elime umutsuzluðu..
anýmsadým gözlerini bu gece, ömrüme baharý yaþatamadým.. ilk yönetmenim, tek kurtuluþumsun.. uzun gece mesailerinde ölüm soluðunu ezberlerken enselerimde, birde bu role alýþamadým
alýþamadým.. Sosyal Medyada Paylaşın:
placebo572 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.