Son umudum,

Þimdi ,beklemeye hazýr duruyor,
Yaþlý bir saatin zamaný,
An’larýn kaybolduðu hayallerde,çok zor,
Gerçeði yaþarken yalanlayabilmek hayatý.

Umut,çiçeklerini avuçlarýmda açýyor,
Dengesi yitirilen ruhun,huzursuzluðuyla,
Gökyüzüne býraktýðým özgürlüðü,
Yeniden beklemeye baþlýyor,duygular.

Garipsediðim yaþam hayatý sarmalamaya baþlýyor,
Sonu olmayan bir mücadelenin,
Yalnýzlýðýyla baþ baþa kalýnca,
Göz yaþlarý hüzünleri oluyor.

Aðlamak acý verir oluyor,yüreðime,
Renklerin mevsimini yaþamak isterken,
Saplanýp kaldýðým gecenin siyahýna,
Boyun eðmekte,çaresizliðim.

Yaðmurlu bir akþam,
Korku veren bir soðuk,ürkekliðimi beslerken,
Þehrin ýþýklarýna bulanmýþ yalnýzlýðý,
Görmezlikten gelebilir miyim,acaba.

Nefretin sinmiþ olduðu bir gecenin ardýndan,
Yalýn ayak dolaþtýðým bulutlarýn,
Sabaha göz kýrpýþlarýný,
Kýskanýr oluyor gözlerim.

Bir gün daha sona eriyor,
Bilinmeyen gerçekliðe bir adým daha yaklaþýlýrken,
Yüreðime kanayan göz yaþlarýma,
Aðlayabilmek ise,benim son umudum.



Sosyal Medyada Paylaşın: