ÇÜNKÜ, BÜYÜK HARFLERLE..

hüzün ilikliyorsun yakama
zaptý zor kalbinin asi gidiþlerinden
güçlüyken hayatýn kýsalýðý öyle çok
bilindik aðlarýna takýlýp
ayva tüylü çocuklara adanmýþ
deniz aðaçlý þiirin
yazýlmaya yeni baþlanmýþ
henüz ilk mýsrasýnda

günün alacakýzýl vaktinde
ruh maðduru kentlerin bilincinden yoksun
karanlýðýný karýþtýrýp koyu göz renginle
yürek odalarýma hasarlý çerçevelerini býrakarak
gidiyorsun tekil
eþyasýz evin taþýnma rahatlýðýyla
dün olduðu gibi bugün de

oysa yokuþ aþaðý benim
ýrkýmýn acýsý yüzleþtiðim hep
sabahlarýn aynasýndan
esmer yazgýlý alnýma çivilenen
bu kaçýncý fitursuz göç dalgasýnýn izi
hoyrat ellerinden kakmalý yar-a-yar

kutsuyorsun boþ bir sarhoþlukla meylini
vurup omzuna umarsýz uçsuzluðunu
bilerek ýramanýn eksilttiklerini
saðýyorsun tekrar tekrar
bebeðini gözlerimin

bencil avuçlarýný kýyasýya terke açarak
salt düþünmüþçesine düþünmeksizin
diþil iþtahýnýn doruðunda kayýtsýz
mitoz çoðalan sencilliðinle kelimelerin
savuruyorsun içimizi
içimde tükeneceðini bu defa unutarak


aþktan düþen kalbin kýrýðýný
onarmaz yýllarýn aný alçýsý
sözlerimi yumuyorum
bilmiyorsun belki
aslýnda hiç yoktun öptüðün boynumda
git-gelme þiirin
hayata son kýtasýnda nihayet
mil çekiyorum tanýþýklýðýmýza
hüznünü öldürüp yaþýmýn yüzünde
kýblemin gerçek ýþýðýna varmaya ramak...





Sevinç Uslu
( hare / aþk acýtýyor aþký / 2005 - Ýstanbul )
Sosyal Medyada Paylaşın: