SERZENİŞ

Kime güvenip de sýr söyleyelim,
Kuyumuzu kazar yarenlerimiz.
Ne yapalým bilmem,ne eyliyelim,
Bize güler oldu görenlerimiz.

Bir çýkmaz sokaða dalmýþ gideriz.
Garip baþýmýzý almýþ gideriz.
Atýn dizginini salmýþ gideriz.
Artýk tutmaz oldu frenlerimiz.

Kime gönül açsak yardým etmiyor.
Bu kervan,bu yükle yola gitmiyor.
Darda kalsak artýk “Hýzýr” yetmiyor.
Ya medet! Ya medet! Erenlerimiz.

Dillerde dolaþmaz bir “ Cihat marþý”.
Ýnletmez ne yazýk naramýz” “arþý.
Ýmânlý göðsünü düþmana karþý,
Hani nerde þimdi gerenlerimiz.

Bu vatanýn topraðýnda, taþýnda.
Zerre zerre kanýmýz var, yaþýnda.
Hürriyet aþkýyla her savaþýnda.
Nerde Moskoflarý vuranlarýmýz.

Kan yerine irin laðým derede.
Vatana baþýný koyan nerede?
Ýstiklâl Harbinde ve de Kore’de.
Nerde Tanrýsýna erenlerimiz.

Unuttuk mu yoksa o acý aný?
Küffardan dost olmaz iyice taný.
Ýzmir’i yakarak kaçan Yunaný,
Nerede denize sürenlerimiz.

“Neme lazým” yoktu senin soyunda.
Ananda, atanda,emmin-dayýnda.
Sýra daðlar gibi serhat boyunda,
Hani nerde þimdi duranlarýmýz.

Uyumak yaraþmaz Türk’ün þanýna.
“Atam” asil demiþ senin kanýna.
Kimsenin yaptýðý kalmaz yanýna.
Korksun Enverî’yi kýranlarýnýz.

1978

Sosyal Medyada Paylaşın: