gidiyorum gündüz düþlerimle; mirasýmdýr geriye mavi bir gökyüzü nice umut yeþertsin binlerce yüreklere. derinlerimdeki , benim içimdeki bir ben yanýmdaki dostum. anlasýlmamýþ bunca zamaný býrakýn yalnýz çözeyim. sevilirmi hiç gözlerindeki hasretliði , ellerindeki sýcaklýðý göremediðimiz sevgili. bakýlýrmý hiç güneþe yalýn gözlerle. gördüm ben bu hayatta varlýðýn anlamsýzlýðýný hiissettim ulaþýlmazlýðýn dokunuþunu insan olmak neydi; sadakatsizliðin gururumu yada bir kagýt parcasý kývamýndamý hayaller. bos bir elbise bedenimiz yabancý aynadaki yüzümüze. bir melek aksam üstü serinliðinde bir ýþýk getirmiþçesine huzurlu yollar var belki bir daha dönemeyeceðimiz gönüller var birdaha giremeyeceðimiz. iþte hayallerki bundan sonra baþlar. doyasýya bir aldanýþ aslýnda benliðimizdeki kýrýklar. bir rüzgar esmeli esmeliki meyveler düþsün aðaçlarýndan bir yaðmur yaðmalý yaðmalýki anlam kazandýrsýn köklerine filizlerin. bir insan yada bir aðaç bir þeyler býrakmak geriye. bir meyve yada bir gökyüzü baðlý deðillermi birbirlerine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mithat kerim mehmetoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.