Gördün mü hiç uzaktan, sýrlarýný tepelerin? Gölgelerin sardýðý karaltýlarý, Tozu dumana katan, Ayak seslerini belki doðanýn, Renk cümbüþü yelesini, Taylarýn çektiði sürülerin Ve teklediði yýlkýlarýn.
Sen, özgür bir kýsrak olmalýsýn kýrlarda koþan, Hýzlandýðý kadar özgür, þahlandýkça coþan, Çatlayýncaya dek durmak yok sana, dörtnala gitmelisin, Geride býraktýðý herþeyden ýrak, kaçmalýsýn.
Asla olmaz; kalamazsýn sen, Yapamazsýn çünkü, suyu çekilmiþ yýlkýlarla, Her canýn çektiðinde kuzum, Bayýrlara öylece çýkamazsýn.
Çünkü onlar, kýrlarda dolaþýr kaygýsýz Sevda iþleri de artýk çok gerilerde kalmýþ, Kimse sormaz ki yürek hesabýný, Onlar çünkü, sevmeye mecbur deðiller; Sevgi onlardan düþmüþ.
Olsa ne yazar? Sanki gücü yeter mi özleme, ayrýlýk çatsa? Buzul soðuklarýnda cemre beklemekse, daha bir ölüm Artýk çok geçtir onlar için, cezasýz gitmek isterler, Savaþacak yaþ ise çoktan geçmiþtir, Yâr seslense, damarlarý çatlar, Yani, düþ görmeye dayanamaz onlar, Neye baksalar karabasana döner tedirgin saatler, Dizboyu bataða saplanýrlar.
Çünkü onlar, sorgulamýþtýr zamaný, Almýþtýr en aðýr cevabýný dünyanýn, Yani, kalemini defterini býrakmýþtýr çünkü, Onlara birþey yazýlmaz.
21.12.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.