Bir gün oturursun asmalý kahvenin asýrlýk bahçesinde
Özlersin geçen güzel günleri
Elinde baston pamuk sakallarýnda yorgunluklarýnla
Gözünden süzülür iki damla yaþ
Kalýrsýn tek baþýna eski hatýralarýnla
Getirirsin aklýna yeþil gözlü bukleli kýzý
Kalbini ilk defa çalan
Seni dertlerle, karanlýklarla arkadaþ yapan
Nefesin duracak gibi olur
Baþlar içinde aniden bir sýzý
Bir gün özlersin gençlik yýllarýný
Ele avuca sýðmayan günlerini
Ýçin burkulur kalbin kor olur
Gömersin kalbine hatýralarýný, sevgililerini
Yanýnda dolaþýr minnacýk çocuklar
Dede derler sana cin, cin sesleriyle
Yaþamýn sonbaharýndasýn yaðmýþ yaðmurlar
Fýrtýna misali geçer gönlünden elma þekerli günlerin
Bir gün gelir kalkamazsýn yataktan
Okunur baþýnda fatihalar
Dilin dönmez anlatamazsýn derdini, tasaný, hasretini
Göçersin bu dünyadan
Býrakýrsýn geride sevdiklerini
Fikret malkoç 23.07.976
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.