Ve
-Başlıksız-
Nice yýldýr ey yâr hicran olup da,
Þu garip baðrýma saplanan oksun...
Gördüðüm düþlerde kalbe dolup da,
Gözümü açýnca yanýmda yoksun...
Vuslatý anýnca, coþkun bir çayým,
Hasrete dönünce, ince sýrçayým.
Bahtýma yanýnca, paramparçayým,
Gel de sevgin beni bir þekle soksun...
Artýk lütfedip de, dilini çözsen,
Bir selam yollasan, bir mektup yazsan.
Ýnan ki, insafta ne kadar azsan,
Ayrýlýk közünde o kadar çoksun...
Beni böyle koyup kaçman doðru mu,
El mi dindirecek acep aðrýmý.
Neden duymuyorsun gönül çaðrýmý,
De hele sevgiye bunca mý toksun...
Seni ben aþkýma yan diye sevdim,
Ýsmimi özlemle an diye sevdim.
Bana hayat veren can diye sevdim,
Bir beden ne yapar canýndan yoksun...
Aslýný sorarsan bendeki hâlin,
Gâliba közüyüm bir ihtimâlin.
Aksini söylersen, o gül cemâlin,
Gözümde tütmesin, burnumda koksun...
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.