Sen....! Aşk adamım..

çýlgýnlýktý
arzuya direniþ..
hava gibi,su gibi muhtaçlýðým
fermansýz zamanlarýmýn
kývýlcýmý sen..



bu son fasýldýr hayatýmýzda
buzdan damlalar çözülürken
sevdamýn ateþinde
bi haber yüreðimden
gölgeler de zaman aðýrlaþýrken
gülüm yapraðýnda kanýyordu aþk...

zamanýn içinden geçmeseydi aþk
özletmezdi seni.
gecenin sorgusunda
pençeleþirken kendimle
bir yerlerde aþk olmalý
beklenen...



söyle senmisin beklediðim deli depreþik hazan yapraðý yüreðimde,
yaðmuru bekleyen susuz toprak gibi..
mecnuna döndüren beni.



içime aniden düþen
karanlýk sonbaharda ki ak sevda
sen bilmediðim huzur
sen aþk
sen çýðlýk çýðlýk sevda...


yürek yakarýþlarým tarifsiz..
kimsenin bilmediði.
yoklugun sýzlayan yara,
sana aþkýmý anlatmak ap ayrý bir rüya.
dilim kelepçeli,dizim tutmaz
saklýyým ýssýzlarda sensiz
azgýn dalgalara kafa tutan
ki ben
yüreðimde anlatýlmaz korku aþk...

sen tadým
sen tuzum
ölümüm..
sen aþk adamým.
yüregimi aþkýna adadým...




fügen
Ýzmir...17.03.2009



Sosyal Medyada Paylaşın: