adým kadýn benim, ne acým biter ne sancým.. dik durmak için çalýþtýkça, bir de hayat iter yýkýlýrým...
monalisa gülüþlerinde, yaslanacak omuz ararým. zaman, ucu kalbe saplý hançer, dünyayý ateþe veririmde, susuz deðirmen acizliði yaþarým. aczi terkeden ruhum, yalnýzlýðýma kan kardeþ.. ölüm ile oyun oynarým..
gücüm , hayata küstahlýðým..
cezamdýr son deminde hayatýn, kalbi taþlar ile yaþadým. dayanamam,saramam filmi baþa, aç kapýlarýný artýk hayat, ben bu hücrede dardayým.. titreyen sesimdeki, anlatýlmazlýk ve acýnasý içimde büyüttüðüm.. çare ! bir umut daha yýkýlýyor güneþim bir daha batýyor, kaç bedel ödeyecek daha bu kalp söyleyin, kaç baharýmý daha çürütecek, beni çaðýran bu kara toprak...
adým kadýn benim.. ne acým biter ne de sancým...
fügen gülgör
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fügen Gülgör Algıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.