Son gidiş...! ! ! !

Yýrtýlmýþ yýllarýn karanlýðýnda
Bir geleceðe inanmýþ
ezber günler yaþadým
sonu hüsran...


bitirdiðim kalpte çalýntý ruh
arzularým çalýnmýþ
seneler viran
bir ruhun darboðazýnda
bir ýþýktý görünen
yaþananýn
üstüne üstüne yaþanan..




’ýþýða gidiþimin günü baþlar gidiþin benden..
öperken acýlarýmý yýllar’



gidipte dönmemenin tam vakti
ölürken içimde ki güneþ
yepyeni bir ýþýk doðdu
karanlýk sandýðým günlerimden...
kozasýz bir kelebek
biliyorum ucacak yepyeni
yeniden..
yeniden içimden..



’üstünde özlemleri kuruyan çölün son topraðýyým ben,
savuruken rüzgarý çölün, neþe ile özgürlüðe uçan ben..’



yýkýklarýmdan doðan umutlarým
soðutulmuþ buz kesiði hayallerim
yangýnlarým,yanýlgýlarým
piþmanlýklarýmý örten keþkelerim
ayaklanmýþ gidiþler
ayak üstü dönüþler
ve sen..
yanýmdaki yabancý özür dileyiþler..







ve son..


senli yýllarýmýn galibi de
þahidi de ,
þehidi de ben..








fügen
Ýzmir - 29.11.2008




Sosyal Medyada Paylaşın: