Engin bir düþ bahçesinde Ufka, ellerinde Kýrmýzý karanfillerle Son ýþýltýlarýnýn türevi, umut olmuþ Koþuþan insanlar.... Yarýný olmayan, son çýrpýnýþlarýn, Adýmlarý güvercin uçuþu... Engin mavilikte yangýn,alev alev.. Son çizgiyle tutuþma ve, Patlayan çizgide, olmayan yarýna Ümidin eðilmez direnciyle. Bir lahza,karanfili tutan Minicik bir elin Yüreðini yakmasýymýþ Bir düþün sonu....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özden Özpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.