kirli bir yaðmur bu elif../ bellek suyun aðlattýðý ot parçasý sessizlik üstüne üstüne boþalýyor bu anýlar.. kimselerin duymadýðý/ çýðlýðýnla doldurdu düþlerini kuþlar sonra rüzgar pazar alanlarýný süpüren kadýn dilindesin elif (i yi leþ.. ) son dualar mý bu dualar senin dilin kopuk karnýna saplanýyor haykýrýþlar../
kendi sesin miydi bu sesler savrulan düþler..
düþlerinin sonsuzluðunda bu kayboluþ, düþtüðün uçurumlar yokluðun gezgin yolculuðunun son seferinde..
artýk üstüne bahis oynamýyorlar yanmaya çalýþýrken yaþ odunlar kendi ateþinde.. söz yetmiyor elif
uçuyor zaman yorgun içindeki bataklýk ürkütücü bu çiçekler
tüm umut iðfal edilmiþ on dörtlük kýz hüznün kanatlarýnda ateþi içinde saklý güvercinlerin su içtiði göller þimdi dudaklarýný bekleyen
üþüyor gerili etinin içinde olmayan þiirler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
göğercin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.