Bir geyik boynu gibi uzanmýþ ülkemde, Hep acýlara mý boyanacaðýz böyle,biz? Siz,kulistekiler,siz! Ýpler kimde?
Biz ki, Mevlana ve Yunus’tan Dinledik insanlýk þarkýsýný. Gönlümüzü bir gül gibi açtýk onlara!
Biz ki, Yýl bin dokuz yüz on beþte Acýyý ve ihaneti gördük, Gönlümüzü bir gül gibi açtýklarýmýzdan!
Güneþ balçýkla sývanmaz Ve sabrýn da bittiði bir yer vardýr. Rüzgâra tükürüyorsunuz,unutmayýn; Perdeci! Perdeyi kaldýr! ..
Çýksýn ortaya Baha Zezon Usta, Gümüþe þarkýmýzý iþleyen Kashar... Tatyos Efendi uduyla, Desin ki: Bizans’ýn vermediði kadar, Hürdük biz bu topraklarda!
Çaðýrýn gelsin Karabet Balyan, Dolmabahçe Sarayý’ndan! .. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.