Sakýn aklýndan geçirme: Seni, düðünlerde yenilen bir et parçasý gördüðümü, Seviþeceðim bir kaya parçasýna dönüþmeni istediðimi, Sýnýrlarýný, sýnýrlarýmda eritmek arzum olduðunu. Dedelerimizin –senin veya benim- baskýlarýndan: Kaçmak istiyorum ben. Kadýn kefenleme çaðýndan, Göðüslerin kesildiði yýllardan: Kopmak istiyorum ben. Ellerini koy iki yýldýz gibi: Ellerimin üstüne; Varlýðýmý korumak için: Seni seviyorum ben!... ***
Sakýn aklýndan geçirme: Bir mâcerâ peþinde koþtuðumu, Akýna çýkmak, çapul almak istediðimi. Yada, yataðýn tek hâkimi olmaðý hayâl ettiðimi... Ýstemenle, istememen arsýnda bir fark yok benim için... Ne sen bir kölesin, ne de ben köle ticâretiyle ilgilenirim. Seni seviyorum: Küçücük bir çayý... Bembeyâz bir güvercini, Sevdiðim gibi. Uzak zamânlardan gelen, bir peygambersin gibi... Randevuya uymayan... Bir þiirsin gibi... Posta kutumda ötüp duran... Bir aþk mektûbu gibi... Denizlerin ümidinde: Seviyorum seni... Þimþeklerin kur yapmasýnda: Seviyorum seni... Âsîlerin isyânýnda: Seviyorum seni... Hürriyet için kýrýlan zincirlerde: Seviyorum seni... Keykubat’ý öldürmeye gelenlerin varlýðýnda: Seviyorum seni... Gülayþem, Keykubat’ý öldürelim dersem: Olur musun ortaðým?!!...
Mecidiyeköy, 20.04.2001 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nemir Enver Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.