Elemliyim...

Düþündüðümde,
Dilsiz bir sancý olur
Düþerdin içime.

Gölgesiz gelirdin geldiðinde,
Ýzlerin silinirdi ardýn sýra
Kaygýsýzdýn hep...

Bense,
Bir militan sýzýya gark olurdum
Önce gözkapaklarým düþerdi
Kayardý bir ince sýzý
Aðlardým...

Sen,
Hep zafer sandýðýn kelimeleri tekrarlardýn
Ben anlamak için çabalardým
Anlayamazdým...

ve

Ýdamlýk bir mahkuma dönerdi her þey
Önce sigaramýn külü düþerdi,
Sonra ard arda hýçkýrýklarým...

Ölümü sende anladým biliyor musun
Yaþam artýðým...

Odam bir kentin,
Nikotin kokulu hücresine dönüþürdü
Bir ben tutukluydum...

Ellerim nikotin bulamacýnda
Sararmýþ parmaklarým saçlarýma giderdi
Yolunurdum, yorulurdum

Gözlerim sensizliði kuþanýrken
Yalar yutardým sensizliði
Usulca düþerdi önüme baþým
Iþýklarý söndürdüm,
Kent karanlýða bürünürdü.
Hücremde kalýrdým hep...

Okunurdu yalnýzlýðým ýssýzlýðýmdan
Ben ise gözyaþlarýmdan anlardým
Yalnýzdým...

Þimdi sabahý bekle dur
Bir ýþýk için inle...
Gelir mi bilinmez ya...
Kahretsin umut iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın: