Düþünsene yâr, Bak, boþa gidiyor yýllar, Nasýl da gelip geçiyor þu koca ömür, Sanki mekân sabit, devran seyyar, Med-cezir oluyor sular, Mehtap bir hilâl, bir dolunay, Bir ay, otuz gün ediyor, Ancak günler soluk, Aylar sarý bakýyor, Gönlüm ayný yerde, ne yazýk, Çevresinde herþey dönüyor.
Saat kadranýnda bir hengame, bir koþmaca, Sanki, yelkovan kaç, akrep tutmaca, Zaman fenâ koyuyor.
Fal bir dönence, Mükerrer bir hâl, Üç vakitte bir aslan, bir koç Ne dersen hemen çýkýyor.
Saati geri alýn der radyom, Kaç kere geri alýnýr ki bir saat? Ne kadar oynasan da sen zamanla, Bir gün, yirmidört saat eder, Saatin bir suçu yok ki, Her dönüþünde o, Ayný saati gösteriyor.
Kýþ kýyamet oluyor her yer, Ýþinde gücünde yine karýnca, Bir cümbüþ, bir panik, Herkes çene çalýyor, Ayaklar altýnda kalýyor sevdam, Yürekler yerde geziyor.
Kime sorayým ben, yâr? Hangi hocaya gideyim, Kaçmaya çalýþtýðým dün’lerim, Yarýn’larda kol geziyor, Anlamak istiyor artýk bunu yüreðim; Bu zaman, Neden hep geri gidiyor?
03.07.2008-03.09.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.