ÖNCE VATAN
Önce vatan” diye söyler sözünü,
Topraða düþerken kahraman erler.
Yaradan’a çevirirken yüzünü,
Kelime-i þahadetle giderler…
Her zaferin madalyasý göðsünde,
Yüreðinde namerdin kurþun yarasý…
Mor daðlarda süzülen korkusuz kartallarýn,
Çelik kanatlarýnda söylenmemiþ türküleri!
Dilden dile dolaþýr, destansý öyküsü…
Bir vataný sýrtladý karlý daðlarda,
Karlý kýþ gecelerinde
Yýldýzlarýn ýþýðýnda ýsýndý.
Göðsüne sardý, gökyüzünü!
Sonra daðlarý adýmladý birer birer…
Zamaný olmadý yavuklusunu düþünmeye,
Sýlayý düþlemeye…
Zaferi görmek istiyordu
Bir þafak vakti…
Biliyordu Yaradan’a kavuþacaðýný
Birkaç saat sonra…
Bir resmi kaldý hatýra,
Daðlara týrmanýyordu beyaz giysisiyle,
Sýrtýnda vatan…
Týpký Mustafa Kemal’in
Kocatepe’ye týrmanýþý gibi!
Mustafa Kemal gibi….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.