Ayrýlýðýn gözleri sel, daðlarý duman
bir çoban kavalýdýr yüreðimde her gece aðlayan
sesimde fasýlasýz figanlar
göðsümde kýrýk karanfil feryadý
korlar akarken dilimden
sözcükler ölüyor dudaðýmda sessizce
yaðmur iniltileri sarýyor her yerimi
kefensiz kalýyor þiirler
yabani otlar fýþkýrýyor bahçemde
ateþler yakýyor gülümü, gülþenimi
küsüyor dalýnda bülbül
sesinde bin ah-ý figan
gönlünde gam-ý hazan
sonbahar olmasada
yapraðýný döküyor hayat
gel ey yüreðimin bahar goncasý
gelinciklerle gel gönül bahçeme
kan rengi karanfillerle gel
kor düþmüþ özlemlerimle yalnýzým iþte
yürek yangýnlarýndayým anla
gel
say ki, hiç ayrýlmadýk seninle,
kavuþmadýk hiç
dizinde uyuduðumu düþün
saçýný okþadýðýmý
gökyüzünü sevginle boyadýðýmý
dudaðýndan öpmeye kýyamadýðýmý
yüzüne bakmaya doyamadýðýmý düþün
kayan bir yýldýzýn gözyaþýyla,
hüzünlü bir ay ýþýðýyla gel
vefalý bir ses gibi
serin bir nefes gibi ömrüme dol
bir dað rüzgarý ol es saçlarýma
say ki,
hiç ayrýlmadýk seninle, kavuþmadýk
yaþlanmadýk hiç
kýr vurmuþ saçlarýnla gel
yakalým içimizde ayrý geçen onca yýlý
bütün ýrmaklara sevgimiz dökülsün
çözülsün prangalý hasretim
bil ki,
sensiz kül rengi kimsesizliðidir
yaslandýðým yýkýk duvarlar
hayalet bir kentin ortasýnda
nereye baksam hayalin vuruyor camlara
gözlerin su yeþili
gözlerin ýslak
gözlerin uzaklarda gecelere küskün ay..
gel,
biz seninle birlikte sevmedik mi bu daðlarda herþeyi
baharý, kýþý, ovayý, daðý
yokluðun buz gibi soðuk þimdi, üþüyorum
zemheriden daha soðuk yokluðun
ruhuma güneþ ol ýþýt beni
ölüyorum, damarlarýma kan,
bedenime can ol,
yaþat beni
gel, zifir gecelerle gel,
þarkýlarla, þiirlerle gel
nasýl istersen öyle gel,
giden ömürle gel,
son gelen trenle gel
ecel gelmeden gel ,...
gel
nazlý bir çiçek ol,sarýl bitkin bedenime
týlsýmlý fýsýltýlar aksýn yine aðzýndan
kan yerine sevgi dolaþsýn damarlarýmda
yorgun ezgilerime süreyim kokunu
gel
unutmadan suretini
uzak bir vadide buluþsun gözlerimiz
ipek tülü hayaller aksýn içimize
avuçlarýmýzda atsýn aþk her dem
yine titresin gönlümüz sevinçten
gel
çekip al beni buralardan
gelmezsen kopar hayatýn ipi
kýrýlýr dal, dað yýkýlýr
rüya biter
gel,
gelmezsen ölürüm
çöl ortasýnda sahipsiz kalýr ömrüm