Sen,ters dönmüþ þemsiyesin yaðmur altýnda; Ya da acile hasta taþýrken, Lastiði patlamýþ bir cankurtaran... Ben de,elinde þemsiye,ýslanmýþ yaðmurdan; Cankurtaran þoförünün lastik patladýktan sonraki hali...
Sen,erken düþen cemre misali, Güneþli yüzünü gösteren yalancý bahar! Bense,senin güneþli havana kanýp Çiçeðe duran zavallý bir badem aðacý; Ayaz vurdukça þaþýran ve kahrolan...
Sen,iki kat arasýnda bozulan asansör; Ben,iki kat arasýnda kalan yolcu! Sen,tuttuðu aynada kendine bakan; Ben baktýðý aynada seni gören...
Avanak aþýk mý dersin artýk,ne dersin? Söyle,söz senin... Sözün içindeki acý benim! .. Acýlarýmý büyütüyorum, Acýlarýmý...durmadan! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.