GÖÇEBE YALNIZLIĞI

Býçak sýrtýnda yaþanan bir ömrün izidir
Yüzümdeki demir soðukluðu
Gözlerimdeki yaþ’da öksüz bir sevdanýn
Umutsuz burukluðu

Yaþadým diyemem ben bu hayata
On iki ay dört mevsim
Yanmýþ yýkýlmýþ bir deprem þehrinde
Her adýmda göçebeyim

Tam da alýþmýþtým rengine gözlerinin
Bulutsuz akþamlarýmda yýldýz gibi parlardý
Yüreðimin ortasýnda bir yerde
Sen’le konuþurken þimþekler çakardý

Hazýr deðilim þimdi çýkamam baþka bir sefere
Durdurun trenleri gelse de vakit
Arkamdan el sallayacak aþiyaným bile yok
Gidemem sensizlik kokan baþka bir þehre

Gözlerim otomobil farlarýna takýlýr kalýr
Ölümümü görmeni istemezdim,bana sorsalar
Sýla hasret olmaz, kahýr üretmezdi geceler
Bana kalsaydý kabul olunurdu bütün dualar

Ruhum mahzunlaþýr,bedenim üþür
Kurt kapanlarýnda kývranýrken bedenim
Peralý kýz iþvelerini terk edeli çok zaman oldu
Öksüz kaldýrýmlarýnda þimdi bu þehrin,
dalar dalar, seni arar gözlerim

Sosyal Medyada Paylaşın: