EFENDİM
Hal dili ile halimi arz etmek için
Kapýna gelip durdum efendim
Düþte görmekti yalnýz emelim
Gözlerim uykuya hasret,kaldý efendim.
Hira deðilmi sana ilk baðrýný açan
Ya biz kime sýðýnalým bilmem efendim
Yalan,riya,þirk ortalýða saçýlan
Ýyiliklere gem vuruldu,tutsak efendim.
Suda boðulur gibi boðulmuþuz günaha
Tövbeler sus pus oldu sanki efendim
Yarýnlar bilinmez ki uyanýrmý sabaha
Çarka çomak sokup yoldan çýktýk efendim
Her nebatýn rengi kokusu farklý
yalnýz güldür sana yakýn kokan efendim
Direksiz gökte hilal çakýlý
Bülbüller zar aðlýyor yasta efendim.
Komþusu açken tok yatan benden deðil sözüne
Tosunla yarýþ eder olduk þimdi efendim
Karný deðil iþ hakim olmakmýþ gözüne
Nefs hükümdar, biz nefs’e ram olduk efendim.
Ölüm bile kar etmiyor ders almaya hayattan
mal,mülk hýrsý bürür bizi birden efendim
Takatmý yeter geçilirken sýrattan
Dipsiz kuyulara girdik,kordan efendim...
Murat Çetin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.