Hayal bahçesine umut ekilmiþ
Ýþte her þey çýrýlçýplak, sýr deðil
Sevgi nerededir, nere çekilmiþ?
Güzel seni kovalayan er deðil
Özündeki dere tepe yar aðlar
Heba olmuþ ömre bin aðyar aðlar
Baðban feryat eder baðda bar aðlar
Pazarlarý geçen sade Bor deðil
Hayatýn cilvesi baðrýný yakar
Feryadý gönülden gözüne çýkar
Gözlerinden iki ýrmak gür akar
Çok zenginin akýttýðý ter deðil
Düþler ülkesinde sabah yükselir
Beton duvarlara ervah yükselir
Umut daðlarýna bir ah yükselir
Duyanlar da doðrusunu der deðil
Hülyalar kör kütük, umutlar çatlar
Çakal kucaðýnda buluþur zýtlar
Hissiz, hareketsiz, duygusuz otlar
Kulak duyar, bakan görür, kör deðil
Ýnançlar dünyevi, kitap semavi
Göðsü hýþýrtýlý , inadý kavi
Taþ sert olur, toprak esmer, su mavi
Kuþlar kara, beyaz deðil, mor deðil
Anlayana her saniye ibretse
Nefes almak nefes vermek devletse
Devletin çarkýný bozan rüþvetse
Varoþlarý anlamasý zor deðil
Ne bayramý, ne seyraný, ne kutlu?
Ne bu gün hoþ, ne de yarýn umutlu
Geceler hep ayaz, gündüz bulutlu
Yürek sönük, küle dönmüþ, kor deðil
Uykusuz geceler geceye ekli
Þafaðý kuyrukta bekler emekli
Kimin top, kiminin çöp ile nakli
Ölülerde bu þehirde bir deðil
Gönül postasýnda hayalle selam
Yolladýkça artar gam ile elem
Töre mi, kanun mu, velhasýl kelam
Memurunun sesi kýsýk gür deðil
Buðulu gözleri takýlý çarka
Çark döner yaratýr etiket, marka
Bir baþý paradýr bir baþý arka
Ki bu þehir yaþanacak yer deðil
Ýþçide, iþsizde, memurda hayat
Yekpare yaþanýr, serüven berbat
Hayali suç olur, düþü kabahat
Ve insanlar bu þehirde hür deðil
Zülfikar Yapar Kaleli