Bilemedim, hangi tarihte yýkýldým, Bir cadý kazanýnda mý yakýldým Ortaçaðýn? Büyülenmiþ gibi daldým belki o karanlýk düþlere.
Yoksa ben bilmeden, kölelere arkadaþ olup, Piramitlerin ocaðýna mý düþtüm; Zaman her neyse, bir kumsaati belki hangi yýldýz en tepedeyse, Ýþte ben, galiba o gün terk-i diyar oldum.
Ya Firavun! Gün senindir; Þimdi kestiðin baþlar konuþur, Þu an makbûldür, yaptýðýn tüm iþler, Çünkü, yürekler atýlmýþ ateþe, kýzýla boyalý ocaklarda piþer, Demir gibi akýþýr sevdalar içinden Gönüller tarihte böyle putlaþýr, Destana döner tüm öyküler.
Zýrhlara bürünmüþtür hain, Yüzünü görsek, asýp kesmek gerek Yalana dolar yüreði çünkü, Ne kadar mýhlasan da kalbini, Ne kýlýç iþler, ne de mýzrak, çelik sanki mübarek.
Bâtýl ordulara direnir köylü yüreðim, Daha bir isyan kokar þimdi, Geçmiþin taþ yollarý, Derviþler mi çaredir þifaya, Yoksa keþiþler mi, Yani, bunun hocasý kim? Yakarýþlara hiç yer yok, Durum da çok vahim.
Bak, þövalyeler yaklaþýyor dört koldan, Asya’nýn yiðitleri mi þunlar, bakýn! Yelekleri havalý, baþýný dik tutan, Ýþte görün, siz de bilin; Yüreðin yanýnda, hükmü var mý ki çeliðin?
Hangi savaþ, asla ferketmez Ateþ hattýna bir düþse yolun, Zaten duyulmaz âhýn, vâhýn Yarýna kalsýn desen canbaðýn Hangi padiþahýn ecelinde ki tehir? Kurnazca kaçabilir meleðinden, Farký olabilir mi ki bir han’ýn? canýný diþine takmýþ neferinden.
Elindeki ceylan derisine güven ustam, Tabletleri kýrmýþ kralýn biri, Çok da gerilerde kalmýþ papirüslerin fikri, Atalarýn han soyundan, alevden bir can! Zaman, kemâle eriyor bak, Duydun mu þu adamý; hani, ateþten kurtulan? Güle dönmüþ yüreði, Sanki Gülistan!
Taþlara bile yazmýþlar hayatý, Mal, mülk nasýl paylaþýlýr; bilmiþler Kralý tanrý bilip, sevmiþler Denizleri de yarýp geçmiþler, inan! Çaðdan çaða hep nankör, Hep diþ bilemiþler gerçeðe, Yüreðe ne kadar hor bakmýþlarsa, Sevgiye de o kadar kör.
Nasýl isyan etmez insan? Her devirde sevginin elini kesen, Kýsasa kýsas, hep yürek yakan Geçmiþte el üstünde zaten, sevdaya söven, soyuna sopuna da düz giden.
Artýk sormalýsýn; Sevginin yeri neden dar? Niçin yürek noksan bu kadar? Eðer, bu iþte yoksan, Kýsa yoldan köye dönmelisin.
Savaþacaksan, Ýsyanýný, karadan yürütmeli; Zaman kapýlarýna yýðmalýsýn, Çünkü kalleþ, her çaðýn adamýdýr, Seni hiç dinlemez, Gelip geçmiþtir hep aðalar, Ne var ki, bilirsin; yazmaz bunu kitaplar, Ne kirli çýkýdýr zaman, þeytanlarý da baþýna toplar.
Nefretin diþleri geçmesin diye umuda Belki de hýnçla bakmalýsýn; kindar! Akan kanlar bastýrmalý öfkeni, Yâr adýna cenge de çýkmalý kuvvetler, Tüm zamanlara birden saldýrmalý, Savaþý hep sen kazanmalýsýn.
Herþeye karþýn, Zamanda kayýp gitmeli sevgin, Nasýl baþladý ise cenin, Her zaman bir umut var, dayanýn! Göklerde, gül kokmalý yine isyan, Kullar, tek bayrak altýnda toplanmalý, Çünkü, masum yüreðin elbette tüm günahýný böyle savar.
Yoksa ne gereði var, dayatma! Hayatta boþa geçmiþse eðer yýllar, Savaþlar, çul çul altýnlara yapýlýyorsa, Yüreðin deðeri sudan ucuz, Zaman kapýlarý yüzüne kapanýrsa, Han’a direnmek gücüne gitmez, Kalýverir elindeki emir, paçavradan farksýz, Ýsyan fermaný da geri çekilir.
20.10.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.