Elim bazen unutuyor el olduðunu Uzanýyor göðü tutayým diye Daðýn iki yanýndan Akan iki ýrmaðý Tutup örmek istiyor Saçlarýn niyetine
Seni daðlar kadar özledim.
Gözlerin iki ak nilüfer gibi Yüzünün göl güzelliðinde Acemi bir kayýkçý parmak uçlarým O iki nilüferin orta yerinde Boðuldu boðulacak dokunuþlarým
Seni sular kadar özledim.
Kalbim bazen unutuyor kalp olduðunu Sana yer açmak için Ýçindeki evreni Yýðýyor bir köþeye Yollara sýrt dönüyor Kentlerden vazgeçiyor Göðsümün kafesinden Kendine kanat yapýyor
Seni gökler kadar özledim.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.