ÇARE

ÇARE...
Mâh yüze meftûn olmaktan zaten bîzârdýr gönül,
Vis’âl ile sükûtta kâlb, firâksa nâr dýr gönül...
Ferhad daðda, Mecnûn çölde devâ aramýþ; lâkin
Vuslâta çâre; kim bilir, belki de vardýr gönül...

SEBEP ...
Ayrýlýða dayanmak zor, aðlamak âr dýr gönül,
Göz yaþýný hiç uðruna döktün yýllardýr gönül...
Kabahatin büyüðünü kendinde arasan da,
Aþýðýn mahvýna sebep, belli ki, yârdýr gönül...

HAZAN ...
Gidiþin bir, þeb-i yeldâ, tamuðda kordur gönül,
Gel de þu geçen zamaný, bir kerre durdur gönül...
Dal kurumuþ, yaprak düþmüþ, eriþmiþ ümr-ü hazan,
Gayri nefs-i emmâreyle, meþk etmek zordur gönül...
Sosyal Medyada Paylaşın: