SON HAZAN

Yine geldi gamlý hazan, karanfiller boyun büktü,
Soldu bahçemde lâleler, güller yapraðýný döktü...

Hüznün kara bulutunu taþýr rüzgârlar bir yandan,
Saðnak saðnak gam yaðýyor, sol yanýma âsumandan...

Kardelenler topraðýmý iþleyecek nakýþ nakýþ
Bu yýl yine titretecek , yüreðimdeki kara kýþ...

Bilsen onca ýzdýrapla günler nasýl geçivermiþ,
Vis’al beklerken bu gönül, firâk zehri içivermiþ...

Gözler suskun, aðlamaklý, hazanla lâl olmuþ diller,
Alýþtý artýk elimde boynunu bükmeye güller...

Gönüllerde fýrtýnalar dinmek nedir bilmeyecek,
Nice eylüller geçecek, beklenenler gelmeyecek...

Son eylülle tükense de, yýkýlsa da payitahtým,
Sanma biter yalnýzlýða terk ettiðin saltanatým...

Bazen buruk bir tebessüm, belki bükülmüþ bir dudak,
Belki de çiðnenmiþ bir gül, hatýralarda kalacak...

Vuslat yine bir sonraki hazana mý kaldý Gürhan,
Yolum uzun, ömür kýsa, bak eriþti ümr-ü hazan

Sosyal Medyada Paylaşın: