ÖLÜMÜN RENGİNİ ÖPTÜM SESSİZCE

Yüreðime aðýr gelen sevdanýn
bedelini ödüyor sana hasret kalan gözlerim
ve sensiz çýplak bu kentin
yorgun kaldýrýmlarýnda yürüyor bedenim
ama sen yoksun…
yokluðun zindan gözlerime
yokluðun hasret yüreðime
yokluðun mahkum olmuþ düþlerime..
Ey yüreðime serpilmiþ bir yudum sevda…
Gözlerimin Puslu Ýhtilalleri ile
Yanmýþ Süt Kokulu Sabahlarýn Eþiðinde Bekleyen Gece!
Bana Göz Kýrpýyor Kalabalýk Yalnýzlýðým Þimdi Arsýzca... Fütursuzca
Kimi Nerde Arayacaðýmý Sordum Mavi Gözlü Hüzne
Dedi “Geç! Aþký Geç!...”
Geçemedim....
Dün gece yüreðimden vurdun beni ölümün rengi düþtü gözlerime
sonra sonrasý gittin yine sessizce;
Susmak, susmak istiyorum,
susup konuþmamak istiyorum,
ben konuþtukça kýrýyorum kýrdýkça kahroluyorum,
ve
çekiliyorum kendime gizlice susarým sessizce...
Aðlamak…
Aðlamak istiyorum doya, doya
aðlamak aðladýkça içimi boþaltmak istiyorum
ve anlatmak istiyorum tüm alýnganlýðýmý yapamýyorum,
içime atýyorum sendeki benleri, bendeki dünleri ve bizdeki yarýnlarý…
Sonra…
sonra kasýrgalar esiyor içimde,
buz kesiyor yüreðim ve ruhum üþüyor ben üþüyorum kendi avazýmda
yalnýzlýðýma kalýyorum odamýn bir köþesinde
dizlerimi kollarýmýn arasýna geceyi yanýma alýp, gölgemi öpüyorum gizlice…
Dilim susuyor ruhum soruyor ben kimim, kimim ben,
Dinle ruhumun en derinindeki ey cann
Can derken canýmýn attýðý yerdesin..
Ben can derken sen canýmý yakýp’ ta gittin…
Oysaki ben seni yüreðim kadar sevmiþtim...
Þimdi..
Beni sensiz, beni yalnýz, beni bensiz býraktýn
Ve dün gece son kez ölümün rengini öptüm sessizce
Yaktýðýn bendeki seni al senin olsun
Sezai Binici/umut_adam/Erzurum
03/12/2008

Sosyal Medyada Paylaşın: