RIHTIMDA AYRILIK

“Ayrýlýk zehirini bu can elinden içti,
Kalem kýrýldý artýk,ferman boynuma geçti”
******
Rýhtýmda gömülürken güneþ, maviliklere,
Bir ayrýlýk soðuðu iþliyor iliklere...

Þavkýn geceye düþmüþ, yolum aydýnlanmakta,
Bir kýzýl umut sevdam, alev alev yanmakta...

Mavi karanlýklarda, gölgen soðuk ve derin,
Dilin “var git” dese de “gitme” diyor ellerin...

Sevdanýn enkazýnda , oynanýrken son kozlar,
Binlerce piþmanlýðý haykýrýr yakamozlar...

Çaresizlik, bezginlik, can evimden vuruyor,
Koyu maviliklerde hep hayalin duruyor...

Karanfiller kurumuþ, yapraklarýný dökmüþ,
Bir kýzýl gül aðlýyor, elimde, boyun bükmüþ...

Gözler hep aðlamaklý, suskun,lâl olmuþ dilim,
Bilirim gelmeyecek artýk giden sevdiðim...

Sular karanlýklara, ay peçeye bürünür,
Artýk ne cismin kalýr, ne hayalin görünür...

Eriþti ümr-ü hazan, bu kýrýlan son daldý,
Ümitler hep tükendi, vuslat mahþere kaldý...

Sosyal Medyada Paylaşın: