Avucumda Kalan Kelimelerim
mina
Avucumda Kalan Kelimelerim
Ne mumlar ne lambalar ne yýldýzlar,
Aydýnlatmýyor yollarýmý gözlerin kadar.
Hiç bir yalan sen kadar kandýrmýyor...
Köþede býraktýðým saat tiktaklarý,
Ve adýna hasret dediðim yelkovan pervazlarý.
Geçmiyor ki saatler kavuþayým sana,
Yollar ekleyeyim yollarýna.
Biliyorsun sen de;
Sarsan üþüyeceðim, býraksan donacak...
Ayaklarýmda prangalar...
Alýþkanlýklarýma uymayan þehir ayrýntýlarý,
Ömrün duraklarýnda,
Kimsesizliðin kör kurþununa saplanmýþ magandalar,
Semt eþkýyalarý...
Tanýdýk sokak adlarý...
Her birinin inatla yoluna çýktýðý...
Vazgeçtim denmiyor sana sevgili,
Vazgeçilmiyor.
Azizim...
Azizen üþüyor bu kýþ caddelerinde.
Üstelik sokak lambalarý yok,
Yanmýyor bizim semtte...
Ateþ böcekleri mevsimi çoktan terk ettiler...
Ýki damla var gözlerimde,
Onlarý bile paylaþalým diye...
Söndür tüm yangýnlarýmý,
Söndür yüreðinle ateþe verdiklerini...
Ya da çaðýr,
Bu koca þehrin tüm itfaiyelerini...
Dumaný tütüyor yüreðimin...
Durup karþý kaldýrýmdan izliyorum ben de.
Gözümün bebeði...
Gönlümün direði...
Hangi askýda unuttun bana vaat edilen sözlerini?
Akmayacaktým gözlerinden derken;
Artýk gözlerine giremiyorum...
Sahipsiz bir yýldýzýn uçlarýný batýrýyorum yüreðime.
Batýrýyorum da,
Kanatamýyorum...
Bu mavi kadýnýn,
Sahibine postalanamayan yazýtlarý ile doldu çekmeceler...
Yollamaya cesaret edemiyorum.
Gitme demedin hiç...
Kal demen bu yazgýyý deðiþtirir miydi,
Bilmiyorum...
Ýnadýna bir sevinç artýk aynalarda ýskaladýðým.
Sana kalan yanlarýmla hayata yetemiyorum,
Sen kadar kendimi bile sevmiyorum...
Kal demedin ama sen de gitme,
Ýstemiyorum...
Elif SEZGÝN
Dip not: Yüreðim durmadý yine… Hayat söylüyor son sözü. O halde bu kadar çok kelime ne için? Ne diye?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.