Hey, boyacý! neden renkten renge girersin? öyle bir karýþtýr ki kimyayý, yürek bilsin sevdayý, Ya da býrak öyle; alacalý kalsýn.
Ne kadar iyi idi, deðil mi o zamanlar? sürerken beyaz boyayý, Pak olmalý çünkü yürekler Aðýný sever gönül herþeyin.
Günün gününe uymaz ki boyacý; sevince salarsýn sarý saçlarýný, Kýzarsan bu kez, bana derinden çarparsýn hemen yüzüme, al kýrmýzýyý o fýrçadan, ve karalar çalarsýn benim çimen düþüme.
Ýþte, ya boyacý, bazan "denizi boyarým" derdin bana, maviyi basardýn inadýna suya, oysa denizin rengi yok, güya bilirsin sen de, gökten yaðar yere, her ne varsa o bulutlarda.
Boyacý ne anlar, diyecekler yüreðinde ne çizer, ne düþler? yeþile boðsa sevdasýný, çam devirdi, sanacaklar, goncalarýný serse dikenden, gülünü kuruttu, bilecekler.
Haydi boyacý! Sýva da cilâyý, bol keseden ayna gibi parlasýn herþey, belki cümbüþ olur o zaman dünyan, Düþlerinse hep karabasana döner, Tuzaklar da seni bulur zaten.
Býrak ya boyacý! Sen ne anlarsýn boyamaktan, Yüreðine yakýþmadý ki þu renkler, Usta iþi olmalý bu, bir sanat! Senin içini nasýl bilsin? Sevmekten bihaber o acemiler, Gitsin onlarýn topu da, baþka bir iþ tutsun.
Yani, sen ne yaparsan yap, Nasýl boyarsan boya dünyayý, Hepsi de hava civa! Tutmasan elini dilini, Yüzüne gözüne bulaþtýrýrsýn sevdayý, Kimbilir, neyi boyarsýn.
22.11.2008
REF: www.antoloji.com/orhan_tiryakioglu sayfa: 4, sýra: 72
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.