YAŞAMAK MIDIR ÖLÜM, ÖLÜM MÜDÜR YAŞAMAK?

Yaþamak mý dýr ölüm ? Ölüm mü dür yaþamak? Yaþamý ölüm var olduðu için mi severiz yoksa hiç ölmeyecek gibi yaþadýðýmýz için mi?


Yalanlar söyledim kendime
Suretimde alayvari gülüþler vardý
Bencil küstah ve ukala…

Her kurduðum cümlenin ya baþý devrikti ya sonu
Yanýk mektuplarýn külleri kavururken avuçlarý
Geceden içip içip sabahlara eremedim

Fi tarihinde bir hayattý
Alaca renkte…
Tüm renklerin kirlenip;
Birinciliðin beyaza kaptýrýldýðý…
Ama tüm renklerin karýþýmý beyazdý

‘Mýþ gibi’ yaptým hep
Ya da sadece oyalandým

Yanlýþ mevsimlerde çiçek açtýðýmdan olsa gerek
Yedi veren gülünün kokusunu
Hazanýn sarýsýný baharýn yeþilini hiç bilmedim

Zamanýn çakýlý kaldýðý bir ‘an’ dayým yine,
Mahkemeyi kurdum;
Savcý da hâkim de avukat da benim

Artýk ne hýrçýným ne kalabalýk
Olabildiðimce durgun ve yalnýz
Olabildiðimce sessiz ve sedasýz

Derin bir nefes aldým
Hevesim kursaðýmda kala kaldý

Sosyal Medyada Paylaşın: